วันนี้เราจะยังเกาะติดประเด็นสมัชชาสุขภาพจังหวัดอุบลราชธานีกันต่อ ในประเด็นการจัดการขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูล ค่ะ
สำหรับสถานการณ์การจัดการขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูล ของ จ.อุบลราชธานี ในปัจจุบัน ได้มีการจัดการขยะติดเชื้อของโรงพยาบาล โรงพยาบาลทั้งหมด 23 แห่ง มีปริมาณมูลฝอยติดเชื้อ 1,926 ก.ก. /วัน กำจัดโดย เผาด้วยเตาเผาของโรงพยาบาล 2 แห่ง ส่งบริษัทเอกชน 2 แห่ง และส่งกำจัดกับเทศบาลเมืองวารินชำราบ 19 แห่ง โดย 90.47 % ไม่มีการติดตามกำกับ การนำขยะมูลฝอยไปกำจัดของหน่วยงานที่รับกำจัด และ การจัดการมูลฝอยทั่วไปพบว่า เทศบาลในจังหวัดอุบลราชธานี มีการบริการกำจัดมูลฝอยทั่วไป 85.7% อีก14.3% ยังไม่มีบริการ และ50% ของเทศบาลเหล่านี้ยังไม่มีการวางแผนการให้บริการกำจัดมูลฝอยวิธีการกำจัดมูลฝอยทั่วไปวิธีการฝังกลบ แต่เป็นการฝังกลบที่ถูกสุขลักษณะเพียง 25% เท่านั้น เทศบาล 85.7% มีบริการเก็บขนสิ่งปฏิกูลแต่เป็นการอนุญาตให้เอกชนดำเนินการทั้งหมด ทั้งนี้การกำกับติดตามการกำจัดสิ่งปฏิกูล มีการติดตาม เพียง21.4% เทศบาลส่วนใหญ่ 78.6 % ไม่มีการกำกับติดตาม ผลกระทบต่อสุขภาพ ... โรคมะเร็ง เป็นสาเหตุการตายอันดับ 1 ซึ่งกว่า 70% ของโรคมะเร็ง เกิดจากการได้รับสารพิษจากสิ่งแวดล้อมค่ะ และสืบเนื่องจากปริมาณขยะมูลฝอย และของเสียอันตรายมีเพิ่มขึ้น แต่ระบบการจัดการมีประสิทธิภาพไม่ดีพอ ส่งผลให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และสุขภาพของประชาชนโดยรวม ทั้งนี้ โรคที่อาจเกิดจากผลกระทบของการจัดการขยะมูลฝอยและของเสียอันตรายไม่ดีและไม่ถูกสุขลักษณะ เช่น โรคระบบทางเดินอาหาร เกิดจากเชื้อจุลินทรีย์ต่างๆ ในมูลฝอยที่ตกค้างบนพื้นและเป็นแหล่งเพราะพันธ์ของหนู แมลงสาบ ยุง แมลงวัน โรคพยาธิต่างๆ อหิวาตกโรค บิด ไทฟอยด์ โรคภูมิแพ้ที่เกิดจากการสูดดมฝุ่นละอองที่ปลิวฟุ้งกระจายมาจากเศษขยะต่างๆ ตลอดจนการเผาขยะ ... การปวดศรีษะ คลื่นไส้อาเจียน จากการกลิ่นเน่าเหม็นของขยะที่กองทิ้งไว้ นอกจากนี้การกองขยะทิ้งไว้นานๆจะมีแก๊สที่เกิดจากการหมักขึ้นได้แก่ ก๊าซมีเทน ทำให้ติดไฟหรือเกิดระเบิดได้ โรคมะเร็ง ที่เกิดจากการได้รับสารพิษต่อเนื่องเป็นเวลานาน ไม่ว่าจะเป็นการสูดดมอากาศเสียจากการเผาขยะกลางแจ้ง ทำให้เกิดสารไดออกซินและฟิวรีนระหว่างการเผา ซึ่งสารทั้งสองเป็นสารก่อมะเร็งและทำลายการทำงานของตับ

จากรายงานการวิจัย ของศิริศักดิ์ สุนทรไชย และวรรณวดี พูลพอกสิน ในปี 2547 พบว่า กลุ่มคนทำงานเกี่ยวข้องกับขยะมูลฝอย 276 คน พบว่า กลุ่มตัวอย่างเกือบทั้งหมด มีผลการตรวจสุขภาพไม่ปกติและกลุ่มตัวอย่างทุกคน มีปริมาณแมงกานิสสูง รองลงมาเป็นสารหนู สารตะกั่ว และโครเมี่ยม และจากงานวิจัยของคณะวิทยาศาสตร์สาธารณสุข มหาวิทยาลัยโตรอนโต ที่สำรวจคนเก็บขยะชาวกัมพูชา ในปี พ.ศ. 2531 และชาวเวียตนามในปี พ.ศ.2543 พบว่า คนเก็บขยะส่วนใหญ่มีอาการติดเชื้อและเป็นโรคเจ็บป่วยจากขยะมูลฝอยถึง14 ชนิด และการวิจัยยังชี้ให้เห็นว่า ผู้ที่มีพฤติกรรมที่ไม่ถูกสุขลักษณะ และมีสภาพชีวิตความเป็นอยู่ในสภาพแวดล้อมที่สกปรก ก็มีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อโรคได้ง่ายมากยิ่งขึ้น

เพื่อสุขภาวะที่ดีของคนจังหวัดอุบลราชธานี คณะทำงานสมัชชาสุขภาพจังหวัดอุบลราชธานี จึงเห็นควรมีการขับเคลื่อนประเด็นการจัดการขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิฏูล ซึ่งเป็นประเด็นสำคัญเร่งด่วนอีกประเด็นหนึ่งของจังหวัดอุบลราชธานีในปีนี้ ค่ะ ... ทั้งนี้ ได้กำหนดจัดงานสมัชชาสุขภาพ จ.อุบลราชธานี และการรับฟังความคิดเห็นต่อร่างมติสมัชชาชาติ ขึ้นในวันที่ 21-22 พฤศจิกายน 2556 นี้ ณ ม.อุบลราชธานี แล้วดิฉันจะเก็บตกบรรยากาศการจัดงานมาเล่าให้ฟังนะคะ ...

พบกันใหม่สัปดาห์หน้า นิชรา บุญตะนัย ผสข.สุขภาวะภาคอีสาน สานใจ สานพลัง รายงานจาก จ.อุบลราชธานี สวัสดี ค่ะ