เวที Health Station Talk ช่วง “ก็ติดสมัชชาโต๊ะข่าวเปิดประเด็น” ได้เชื่อมโยงการทำงานด้านสุขภาพจากพื้นที่ต่าง ๆ ทั่วประเทศ พร้อมทั้งเปิดพื้นที่ให้คณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (คสช.) นำเสนอประเด็นที่กำลังขับเคลื่อนในภูมิภาค

เวทีนี้มีเป้าหมายเพื่อนำเสนอประเด็นสุขภาพสำคัญในพื้นที่ พร้อมเชื่อมโยงกับการทำงานของ คสช. และ กขป. เพื่อผลักดันให้ทุกประเด็นถูกส่งต่อสู่ระดับนโยบายของภาครัฐอย่างเป็นรูปธรรม

กรณีศึกษาเด่น: ความรุนแรงของปัญหาสุขภาพจิตเด็กและเยาวชน เขต 8

คสช. เขต 8 นำเสนอประเด็นที่น่าห่วงเกี่ยวกับสถานการณ์สุขภาพจิตของเด็กและเยาวชนใน 7 จังหวัดภาคอีสานตอนบน ซึ่งมีความหลากหลายทางวัฒนธรรมและชาติพันธุ์กว่า 20 กลุ่ม โดยในปี 2567–2568 พื้นที่ได้ดำเนินโครงการคัดกรองสุขภาพจิตในโรงเรียนมัธยมกว่า 45 แห่ง ครอบคลุมเด็กกว่า 7,500 คน

ซึ่งผลการคัดกรองพบว่าเด็กจำนวนมากอยู่ในภาวะ ซึมเศร้าและเครียดระดับปานกลางถึงรุนแรง มีการพบเด็กกลุ่มเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายหลายสิบราย ปัจจัยหลักมาจากครอบครัวไม่สมบูรณ์ ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ความกดดันทางการเรียนพฤติกรรมเสี่ยง เช่น สารเสพติด ภาษาใจที่ไม่ได้รับการสื่อสาร การปิดกั้นอารมณ์ในโลกออนไลน์

กรณีที่สะเทือนใจ เช่น เด็กกระโดดลงจากชั้น 3 ของอาคารเรียนเพื่อเรียกร้องการยอมรับจากเพื่อน รวมถึงกรณีเด็ก ม.6 ฆ่าตัวตายจากความกดดันเรื่องเส้นทางการเรียน ซึ่งล้วนสะท้อนปัญหาเชิงโครงสร้างด้านความสัมพันธ์ครอบครัวและความเปราะบางทางใจของเด็กยุคปัจจุบัน

รูปแบบการทำงานเชิงระบบ: รักษาเด็กและครูไปพร้อมกัน

ปี 2568 เขต 8 ได้ปรับกลไกดำเนินงานใหม่อบรม “ครูคู่ก่อ” ในโรงเรียน ให้เป็นผู้ให้คำปรึกษาเบื้องต้นทำงานร่วมกับนักจิตวิทยา โรงพยาบาลจิตเวช และเครือข่ายบริการสาธารณสุขใช้ระบบ Mental Health Check-in เพื่อค้นหากลุ่มเสี่ยง เน้นการส่งต่ออย่างถูกต้องตามระบบบริการ เพื่อให้เด็กได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งให้ครูประเมินสุขภาพจิตของตนเองก่อน เพื่อเพิ่มศักยภาพในการดูแลเด็กอย่างมีคุณภาพ ผลลัพธ์คือการสร้างเครือข่ายการดูแลสุขภาพจิตเด็กที่โยงจากระดับพื้นที่สู่ระดับเขต และก่อให้เกิดข้อเสนอเชิงนโยบายในการประชุมสมัชชาสุขภาพในครั้งนี้

เวที “ก็ติดสมัชชาโต๊ะข่าวเปิดประเด็น” เป็นอีกหนึ่งมุมสำคัญที่สะท้อนให้เห็นว่า ประเด็นสุขภาพในพื้นที่มีความหลากหลายและเป็นจริงมากเพียงใด โดยเฉพาะปัญหาสุขภาพจิตของเยาวชนที่กำลังก้าวสู่ความรุนแรงมากขึ้น ซึ่งต้องการการทำงานร่วมกันของโรงเรียน ครอบครัว ชุมชน และระบบบริการสุขภาพ

การแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ไม่เพียงช่วยให้เห็นภาพรวมของปัญหา แต่ยังช่วยผลักดันให้เกิดนโยบายระดับชาติที่ตอบโจทย์ความต้องการของพื้นที่อย่างแท้จริง ภายใต้เป้าหมายสำคัญคือ “สุขภาพดีถ้วนหน้าอย่างยั่งยืน”