คนพิการ ในพื้นที่เขต 7 กลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ มีอยู่ประมาณ 120,000 กว่าคน และอยู่ในวัยทำงานมีการจ้างงานอยู่ประมาณ 3,000 กว่าคน คิดดูเป็นจำนวนน้อยมาก ดังนั้นโดยความยากลำบากของคนพิการ ทั้งตามองไม่เห็น เดินไม่สะดวก สภาพจิตใจที่ต้องการความดูแล หากได้รับการจ้างงาน ก็จะทำให้ชีวิตของประชาชนคนพิการในเขต 7 ก็จะดีขึ้น
เมื่อเวลา 09.00 น.วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ.2568 ที่ วิทยาลัยอาชีวศึกษาคนตาบอดขอนแก่น บ้านไก่นา ตำบลสำราญ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น นายสุทธินันท์ บุญมี ประธานกรรมการเขตสุขภาพเพื่อประชาชน เขตพื้นที่ 7 และกรรมการ คสช.เป็นประธานการประชุม “การส่งเสริมโอกาสการจ้างงานคนพิการในพื้นที่กลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์” โดยมี ดร.ธิรากร มณีรัตน์ ผู้แทนสภาคนพิการทุกประเภทจังหวัดขอนแก่น กล่าวต้อนรับผู้เข้าร่วมประชุม ตลอดจน ชี้แจงรายละเอียดวัตถุประสงค์การประชุมและแนะนำกลุ่มผู้เข้าร่วม ต่อจากนั้นเป็นการบรรยายพิเศษ เรื่อง ”วิสัยทัศน์และบทบาทขององค์กรในการส่งเสริมการจ้างงานคนพิการ“ โดย พลอากาศตรี สถิตพงศ์ ภิรมย์ศรี นายกสมาคมสร้างเสริมโอกาสและอาชีพคนพิการไทยพร้อมด้วยการนำเสนอข้อมูลโครงการต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการจ้างงานคนพิการโดย นางมานิษา อนันตพล เลขาธิการสมาคมสร้างเสริม โอกาสและอาชีพคนพิการไทย พร้อมทั้งเปิดเวทีชักถามและแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็น ”การนำเสนอแผนงานและแนวทางการส่งเสริมการจ้างงานคนพิการในพื้นที่กลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์“ ดำเนินรายการ โดย ดร.ธิรากร มณีรัตน์ ผู้แทนสภาคนพิการทุกประเภทจังหวัดขอนแก่น
นายสุทธินันท์ บุญมี ประธานกรรมการเขตสุขภาพเพื่อประชาชน เขตพื้นที่ 7 และคณะกรรมการ คสช. กล่าวถึงวัตถุประสงค์ในการจัดงานในครั้งนี้ว่าเพื่อคนพิการ ทั่วประเทศที่ลงทะเบียนประมาณ 1.7 ล้านคน ตลอดจนในพื้นที่จังหวัดขอนแก่นของเรา หรือในกลุ่มร้อย-แก่น-สาร-สินธุ์ ที่มีคนพิการอยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งเขตสุขภาพเพื่อประชาชน ในเขตพื้นที่ 7 หรือ กปข. 7 ทำงานร่วมกับสมาคมคนพิการ ปีนี้เป็นปีที่ 8 แล้ว ซึ่งได้ทำงานกันมา เนื่องจากปัญหาที่เราพบ หลักๆของเราคือ ให้คนพิการสามารถช่วยเหลือตนเองได้ โดยการให้ความรู้ ในด้านสายอาชีพและสายสามัญต่างๆ โดยเฉพาะจากความสามารถของแต่ละท่าน
ด้าน ดร.ธิรากร มณีรัตน์ ผู้แทนสภาคน พิการทุกประเภทจังหวัดขอนแก่น กล่าวว่า สำหรับคนพิการ ซึ่งตอนนี้อยู่ในวัยทำงานนั้น การจ้างงานหรือการทำงานจริงๆ เพียง 25% ซึ่งถือว่าน้อยมาก เราก็อยากได้โอกาสให้คนพิการ ได้มีสิทธิ์จ้างงานด้วย โดยเฉพาะในหน่วยงานภาครัฐ ในปัจจุบันแม้จะมีกฎหมายว่า ถ้าหากมีพนักงาน 100 คน นั้นต้องมีคนพิการได้ทำงาน 1 คน ปรากฏว่าทุกภาคส่วนก็มีการจ้างงานกันมากขึ้น แต่ในหน่วยงานภาครัฐมีการจ้างงานคนพิการยังไม่ถึง 1% มีหน่วยงานที่จ้างถึง 1% มีแค่ไม่กี่หน่วยงาน เพราะฉะนั้นถ้าหากว่าหน่วยงานภาครัฐ หรือสถานประกอบการต่างๆ ให้โอกาสคนพิการเพียง 1% เข้าไปทำงานตามกฎหมาย ก็จะขอบคุณมาก
ตอนนี้คนพิการ ในพื้นที่เขต 7 จังหวัดกลุ่มร้อย-แก่น-สาร-สินธุ์ ของเรามีอยู่ประมาณ 120,000 กว่าคน และอยู่ในวัยทำงานมีการจ้างงานอยู่ประมาณ 3,000 กว่าคน คิดดูเป็นจำนวนน้อยมาก ดังนั้นโดยความยากลำบากของคนพิการ ทั้งตามองไม่เห็น เดินไม่สะดวก สภาพจิตใจที่ต้องการความดูแล หากได้รับการจ้างงาน ก็จะทำให้ชีวิตของประชาชนคนพิการในเขต 7 ก็จะดีขึ้น และก็จะทำให้มีชีวิตความเป็นอยู่ดียิ่งขึ้น
มาที่ นายอดิเรก หงส์พูนพิพัฒน์ ประธานกรรมการดำเนินงาน มูลนิธิธรรมิกชนเพื่อคนตาบอด แห่งประเทศไทยในพระบรมราชินูปถัมภ์ สาขาจังหวัดขอนแก่น กล่าวว่า เกี่ยวกับการประชุมเพื่อหางานให้คนตาบอดในครั้งนี้ และสำหรับโรงเรียนคนตาบอด ก็เป็นอีกโรงเรียนหนึ่งของคนพิการด้านสายตา ผู้ด้อยโอกาส สำหรับงานในวันนี้ เป็นการรวบรวมภาคีเครือข่ายผู้พิการทั่วไป ทั้งจังหวัดขอนแก่น และในส่วนของหน่วยงานภาคเอกชนต่างๆ ระดมสมองเพื่อการหาโอกาสในการทำงานของคนพิการ ในส่วนของกลุ่ม จ.ร้อย-แก่น-สาร -สินธุ์ เพื่อจะได้ มีอาชีพในการดำรงชีวิต เพื่อให้เป็นคนที่มีคุณภาพ ในสังคมต่อไป
“ตนในนามมูลนิธิเพื่อคนตาบอดแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์ สาขาจังหวัดขอนแก่น เป็นองค์กรที่คอยช่วยเหลือผู้พิการด้านการ มองเห็น เป็นองค์กรที่ไม่ได้มองหาผลประโยชน์ผลกำไร แต่เป็นองค์กรคอยให้ความช่วยเหลือ และสนับสนุนผู้พิการ และคอยต้อนรับผู้ใจบุญทุกท่านที่จะเข้ามา ช่วยสนับสนุนคนตาบอดและ เพื่อหารายได้ สมทบทุนช่วยผู้พิการไม่ว่าจะเป็นโครงการผ้าป่ามหากุศล แม้แต่โครงการขายเสื้อเพื่อช่วยเหลือคนพิการ”
ทิ้งท้ายที่ นางสาวไพรวัลย์ ปะกิระเนย์ มาจากสมาคมคนพิการและผู้ด้อยโอกาส อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม กล่าวว่าในการทำงานนั้นอยากให้หน่วยงานภาครัฐช่วยสนับสนุน ให้เกิดการจ้างงานคนพิการ เพราะว่าการจ้างงานคนพิการ เปรียบเสมือนส่วนสำคัญ ให้โอกาสคนพิการได้มีอาชีพ มีรายได้ให้เกิดการพึ่งพาตนเอง และในอีกมุมหนึ่ง พวกเขาเหล่านั้นสามารถเป็นต้นแบบ คนพิการในพื้นที่ ที่สามารถทำงานเป็นจิตอาสา และพร้อมที่จะทำงานให้เป็นประโยชน์ต่อชุมชนได้
นางสาวไพรวัลย์ กล่าวเพิ่มเติมว่า ตนเป็นผู้พิการด้านการเคลื่อนไหว เป็นผู้พิการเยอะมากไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ไม่มีอุปกรณ์ที่จะออกไปข้างนอกได้ และตนก็ถูกกดทับด้วยความเป็นพิการ จึงไม่สามารถทำงานให้เกิดคุณค่า แต่พอได้ลงพื้นที่มาทำงานร่วมกับเพื่อนที่เป็นผู้พิการด้วยกัน จึงทำให้ตนรู้ว่าคนพิการอย่างเราก็สามารถทำงานได้ จึงเป็นที่มาว่าตนมีความพยายามที่จะเข้าร่วมในการทำงานของผู้พิการ และทางหน่วยงานจึงได้มองเห็น ความสามารถของตน โดยมูลนิธินวัตกรรม ที่ได้มองเห็นความสามารถ ก็เลยให้โอกาสสร้างงานคนพิการ แล้วตนเองก็ได้มีทำงานร่วมกับเพื่อนๆพี่ๆ พร้อมทั้งทำงานประสานสิทธิ์บรรเทาทุกข์ด้วย
