รศ.นพ.ฉันชาย สิทธิพันธุ์
รองคณบดีฝ่ายวางแผนและพัฒนา คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
กล่าว ในการเสวนา บทบาทของครอบครัว ความหวัง และทางเลือกของผู้ป่วยวาระสุดท้ายของชีวิต
วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

"ที่จริงแล้วไม่ใช่เฉพาะผู้ป่วยระยะสุดท้าย แต่เกี่ยวข้องกับทุกระยะของโรค อะไรเป็นสิ่งเกินความจำเป็น เป็นสิ่งที่น่าสนใจและสำคัญมากในผู้ป่วยระยะสุดท้าย เพราะเชื่อว่าในมุมมองของแพทย์พยาบาลที่ต้องตัดสินใจ รวมถึงในมุมมองของญาติที่ถูกถามว่าจะยื้อต่อหรือไม่ จะให้ปั๊มหัวใจหรือเปล่า ล้วนเป็นประเด็นที่ต้องมีหลักการในการคิด

การรักษาที่ได้ประโยชน์คือการรักษาที่ให้ไปแล้วทำให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการรักษาตอนนั้น หมายถึง การรักษาโรคต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจนในแต่ละระยะ และการรักษาที่ให้ไปทำให้ไปถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้หรือไม่ นั่นคือหลักการสำคัญ

ในกรณีที่ร่างกายเขาไม่รับอาหาร การไม่ให้อาหารจะทำให้เขาสบายกว่า โดยปกติธรรมชาติสร้างมาช่วยเราอยู่แล้ว เพราะเมื่อใดก็ตามที่อวัยวะล้มเหลว หากเรารู้สึกตัวดี จะรับรู้ความเจ็บปวดมาก เช่น เมื่อเกิดภาวะไตวาย จะมีของเสียคั่ง มีโปรตีนในเลือดสูงขึ้น ซึ่งทำให้เรามีความรู้สึกตัวน้อยลง ซึ่งหากเป็นระยะสุดท้ายของชีวิตแล้วเรารู้สึกตัวน้อยลงอาจเป็นเรื่องที่ดี เช่นเดียวกับมอร์ฟีนที่ทำให้ซึมๆ รู้สึกตัวน้อยลง แต่หากพยายามแก้ไขด้วยการล้างไตให้ดีขึ้น หรือแก้ปัญหาให้ของเสียคั่งน้อยลง ทำให้คนไข้รู้สึกตัวมากขึ้น แต่โรคเดิมรักษาไม่ได้ กลับเป็นการทรมานมากขึ้น จึงเห็นได้ว่าร่างกายมีการแก้ไขปัญหาบางส่วนอยู่แล้ว ด้วยการที่ทำให้เราตายโดยไม่ทรมาน"

รับชมฉบับเต็มของ การเสวนา บทบาทของครอบครัว ความหวัง และทางเลือกของผู้ป่วยวาระสุดท้ายของชีวิต ได้ทาง Www.healthstation.in.th/action/videolist/videonew/?tags=Hope