คุณอภิชญา วรพันธ์
จิตอาสาเพื่อผู้ป่วยระยะท้าย
กล่าว ในการเสวนา การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย ด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์
วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

ถ้าเป็นผู้ป่วยในระยะท้าย อย่างไรก็รักษาไม่หาย ความสุขสำคัญกว่าวิธีการทางการแพทย์หรือดัชนีทางการแพทย์

สนใจปัจจุบันขณะว่าเราทำอะไรให้เขาได้ เขาทำอะไรได้ เราจะระวังระดับหนึ่ง แต่ถ้ากลัวไปหมด จะทำอะไรไม่ได้ จะกลายเป็น โการขังลูกด้วยความรักโ

คนที่เคยทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด การที่เขาทำอะไรได้คือความภาคภูมิใจ ฉะนั้นเราจะไม่บั่นทอนความภาคภูมิใจของเขาด้วยการทำแทน เพราะบางทีมันไม่ได้เป็นประโยชน์กับเขา เพียงแค่เรารู้สึกดี

เรื่องอาหาร จะให้เขากินตามแบบที่เขาอยาก เอาที่ความสุขเป็นหลัก เพราะว่าถ้าเขาได้กิน ได้เลือกในแบบที่เขาชอบ จะเห็นความสุขของเขา แล้วเขาจะมีความสุขได้ตลอด

มีความรู้สึกว่าความตายเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวมาก อะไรก็ไม่แน่นอน ดังนั้นถ้าลูกดูว่าโอเค จะพาเที่ยว

คุณหมอบอกว่าให้หายก่อนแล้วพาไป ถามว่าตรงไหนคือหาย ถ้าเกิดตายระหว่างรักษาก็อดไป เพราะฉะนั้นช่วงนั้นเสาร์-อาทิตย์จะพาไปเที่ยว เย็นกลับมานอนโรงพยาบาล

สำหรับเด็กมี 3 เรื่อง คือ กิน เที่ยว เล่น เพราะฉะนั้น ถ้าเราสามารถทำให้เขาได้ใช้ชีวิต 3 อย่างได้ เขาจะมีความสุข แม้ว่าเขาจะป่วยก็ตาม เป็นมะเร็งก็มีความสุขได้ ไม่จำเป็นต้องรอให้หายแล้วถึงจะมีความสุข

รับชมฉบับเต็มของ การเสวนา การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย ด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ ได้ทาง Www.healthstation.in.th/action/videolist/videonew/?tags=statute12