การทำงานในโลกยุคใหม่
โลกไม่ใช่ใบเดิม โลกเปลี่ยนไปแล้ว
ประเทศทุกประเทศไม่ได้แยกกันอยู่ ตลาดแต่ละประเทศไม่ได้แยกจากกัน แต่ถูกเชี่อมต่อกันเป็นโลกเดียว เป็นตลาดเดียวไปแล้ว (One World One Market)
เทคโนโลยีสารสนเทศและโลกาภิวัตน์ ได้เชื่อมสรรพสิ่งเข้าด้วยกัน ถึงกัน เชื่อมโยงกัน อย่างไม่เคยมีมาก่อน

โลกเชื่อมโยงเข้าหากันใน 4 ด้าน    
หนึ่ง  การเชื่อมโยงทางกายภาพ (Physical Connectivity) พื้นที่ต่าง ๆ เชื่อมโยงกัน ขอบเขตประเทศจางลง การเดินทางติดต่อไปมาหาสู่กัน ถึงกัน ทำได้ง่ายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
สอง  การเชื่อมโยงทางมนุษย์ (Human Connectivity) ผู้คนติดต่อสัมพันธ์กัน เชื่อมโยงถึงกันโดยง่ายดาย หลากหลายเรื่อง หลากหลายกลุ่มพวก หลากหลายมิติ
สาม  การเชื่อมโยงขององค์กร (Institutional Connectivity)  สาขา ภาคส่วน สถาบัน องค์กร กลุ่มต่างๆ เชื่อมโยงกัน ร่วมบทบาท ร่วมหน้าที่ทำงานกัน ไขว้กันไปเป็นใยแมงมุม สัมพันธ์กันในหลายมิติ
สี่  การเชื่อมโยงเสมือนจริง (Virtual Connectivity) มีการเชื่อมโยงกันผ่านโชเชียลมีเดีย เกิดชุมชนเหมือนจริงตามความสนใจ ตามประเด็น หรือตามหมู่พวก(segmentation) เกิดขึ้นมากมาย
    
การเดินทาง การสื่อสาร การติดต่อถึงกัน การเชื่อมกันไม่ว่าจะด้วยวิธีการใด วัตถุประสงค์ใด เวลาใด พื้นที่ใด เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย กลายเป็นโลกที่เชื่อมต่อกันไปหมดแล้ว    
งานในภาคส่วนใด สาขาใด องค์กรใด หน่วยงานใด หมู่พวกใดๆ ที่ยังคิดแคบๆ คิดช้าๆ ทำช้าๆ ติดกับดัก กรอบ กฎเกณฑ์ กติกาอยู่กับตัวเอง จะทำงานได้ผลน้อย  สำเร็จยากขึ้น
การเชื่อมโยงกัน ต่อเติมเสริมพลังกัน จะทำให้ทำงานได้ดี ได้มาก ได้เร็วและไปได้ไกลขึ้น
การขอขยายหน่วยงาน ขอคนเพิ่ม ขอเงินเพิ่ม ขออำนาจเพิ่ม อาจไม่ได้นำไปสู่การทำงานได้เพิ่มมากไปกว่าการมีเพื่อนเพิ่ม สร้างการมีส่วนร่วมเพิ่ม เสริมลมใต้ปีกกันและกัน
โชคดีที่กลไกและกระบวนการทำงานขับเคลื่อนนโยบายสาธารณะเพื่อการสร ้างสุขภาพ ภายใต้พ.ร.บ.สุขภาพแห่งชาติ ได้ออกแบบไว้ให้เน้นที่การสร้างการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนเป็นสำคัญ  เพื่อทำงานไปสู่เป้าหมายใหญ่เดียวกัน คือการมีสังคมสุขภาวะ
จึงเข้าได้เป็นอย่างดีกับทิศทางของโลกยุคใหม่ที่เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ